Om half 7 trekken we het gordijn open voor sunrise, maar we zien alleen maar nevel, dus blijven we liggen. Kazie klopt even later op de deur, blijken de bergen aan de andere kant wel zichtbaar te zijn. Snel jas aan en naar buiten, waar we onder het genot van een kopje koffie de bergtoppen nog eens goed bekijken. We ontbijten buiten, in de tuin. Al vroeg gaan we weer op pad. De trekking hebben we zo gepland dat we terug zijn voor het Holi festival op 8 maart. Ramesh, de hotelmanager, had zich een dag vergist; Holi is al op 7 maart. Dus heeft ie contact gehad met Kazie, om te zorgen dat we op tijd terug zijn. Gelukkig hadden we al een andere route gekozen, waardoor we op dag 3 en 4 veel hebben gelopen en de laatste dag maar kort is. Kazie heeft haast, zo hard hebben we hem nog nooit zien lopen. We moeten weer veel trappen af en wij gaan zo vroeg nog niet zo soepel. Hij schrikt een beetje als we zeggen dat we niet zo hard willen gaan; Holi is de hele dag. Met een uurtje zijn we beneden, waar al een klein busje van het hotel staat te wachten. We nemen afscheid van Kazie, want die gaat meteen weer de bergen in en geven tip en een klompje. Krishna gaat mee naar Pokhara, een half uurtje rijden, en brengt onze tas helemaal naar de kamer; uiteraard krijgt hij ook tip en een klompje. De opgeslagen spullen halen we, waarna we snel verkleden in onze oudste kleren. Het Holi festival is een Hindu lentefeest, waarbij gekleurde poeder wordt gegooid en gesmeerd. We drinken eerst maar eens een kopje koffie op een terrasje; hier en daar zien we al een gekleurd kindergezicht, maar nog niet zo veel. Dan lopen we langs het hostel van Linde en Tom, om te kijken of zij er zijn. Toevallig staan ze in de tuin en staan ze op het punt met Xander uit Duitsland en Krishna (een andere … de naam Krishna is waarschijnlijk Jan in Nepal) de stad in te gaan. Linde heeft al poeder gekocht, dus zijn we allemaal bewapend met een fel kleurtje. Krishna maakt foto’s. Als je iemand tegenkomt die onder de poeder zit wens je Happy Holi en smeer je poeder op zijn gezicht en andersom. Vooral veel kinderen doen mee, en houden hun handje op voor wat poeder. Soms wordt en zacht aan je wang geaaid, soms gaat het hardhandig. Kinderen hebben ook waterballonnen die ze (van het balkon) gooien en waterpistolen. Af en toe zelfs hele emmers met gekleurd water. Al snel zitten we allemaal onder en onderweg moet de poedervoorraad steeds worden aangevuld. Linde krijgt ook nog een rauw ei in d’r haar. Wat een lekkere rommel allemaal. Mensen zijn vrolijk en er wordt veel naar en om ons gelachen. We zijn een behoorlijk eind Old Pokhara in gelopen en hebben, allemaal op slippers, geen zin om terug te lopen, dus houden we een taxi aan. Zes man in een kleine Suzuki, kan best vinden de Europeanen; alleen Krishna twijfelt. We zijn al verbaasd dat de taxi ons meeneemt, want we zijn behoorlijk vies. Na een hobbelige rit zijn, waarbij de bodem soms de straat raakt omdat we zwaar beladen zijn, zijn we al snel in Lakeside, het toeristengedeelte van Pokhara. Met z’n zessen lunchen we lekker, waarna we afscheid nemen, want iedereen gaat een andere kant op morgen. Was erg gezellig.

In het hotel douchen we en het valt niet tegen hoe de poeder eraf gaat. Alleen je nagels blijven roze, Gerhard heeft een roze baart en Lesley heeft gekleurde wenkbrouwen. We internetten en relaxen nog wat in het hotel. Vanwege de late lunch hebben we niet zo’n trek, dus nemen we een pot thee met zoete broodjes bij een German Bakery, die je hier in Nepal veel ziet. ’s Avonds lekker op de kamer een beetje nagenieten van de trekking en Holi. Wat een feest!