Iets voor 5 uur klopt Kazie op onze deur: nice biew (de v klinkt als b), dus de sunrise wandeling naar Poon Hill gaat door. We doen bijna alles aan wat we mee hebben aan kleren, want het is bikkelkoud. Na slappe koffie met suiker gaan we op pad met de zaklampen. Het is nog donker en er zijn ontzettend veel sterren te zien. Op het pad naar Poon Hil loopt een sliert aan lampjes de berg op; allemaal mensen die vroeg zijn opgestaan. We klimmen een uur voordat we op Poon Hill zijn, op 3200 meter en het wordt al lichter. Kazie noemt de namen van de bergen die we zien. Daarna kijken we samen (met nog een man of 100) naar de prachtige Himalaya toppen, terwijl de zon opkomt en ze langzaam belicht. Wat fantastisch mooi! Met een half uur lopen zijn we weer in het hotel. Snel wat kleren uit, want als de zon schijnt is het warm. Dan ontbijt en weer op pad. Oorspronkelijk zouden we naar Tadapani gaan, maar volgens Kazie is het daar ’s nachts wel heel koud. Ook is de route minder mooi. Dus besluiten we door te lopen naar Ghandruk, een tocht van 8 uur. Het eerste deel stijgen we weer, terwijl we steeds uitzicht hebben op de Himalaya. Als we dalen komen we door een ijzig stuk, niet favoriet bij ons, dus lopen we voorzichtig. De route is prachtig, door een diepe kloof met watervallen. Na drie uur stevig doorlopen is het tijd voor lemon tea. Nog een uur verder zijn we in Tadapani, waarvoor we eerst steil moeten afdalen en weer klimmen. Inmiddels hangt er een wolkendek over de bergen. Mysterieus mooi, maar te fris om buiten te zitten. Binnen kletsen we wat met Engelsen, terwijl we pizza eten.
Het laatste stuk is relatef vlak en loopt door een regenwoud met bemoste bomen. Vogels fluiten en we zien Langur-apen in de boomtoppen. Inmiddels voelen we de benen wel, dus de afdaling op de trappen van Ghandruk naar zo’n beetje het laagst gelegen hotel duurt voor ons gevoel heel lang. We hebben nu een kamer met eigen badkamer; elke dag wordt het een beetje luxer. Het water moet eerst 10 minuten doorlopen en we hebben er al een hard hoofd in, maar de douche wordt warm. En dat is heerlijk, met 10 uur in de benen. We drinken wat op het terras, donzen jas aan, want het is fris door de mist. Nog even op de kamer languit liggen. Om half 7 gaan we naar beneden en het bestelde eten komt meteen. Gerhard krijgt elke dag ongevraagd Raksi, maar het staat niet op onze rekening. Ook hier zien we weer niemand die voor het hotel werkt, de gidsen doen alles. Kazie is een mannetje met drukke verhalen, waarvan we maar de helft verstaan. Als we lopen blijft ie maar kletsen tegen Krishna. In het bos lopen wij ver vooruit, anders jaagt ie de vogels weg. Maar elke dag na het eten krijgen we een schaaltje koekjes en geschilde appeltjes; gaat ie op z’n kamer voor ons maken. Schattig. We hebben het eten snel op en worden er lekker warm van (Gerhard van de 2 limonadeglazen jenever). Nu meteen naar bed, het is pas 8 uur, maar we zijn moe en hebben zere lijven. Benieuwd of we morgen een beetje soepel zijn voor nog eens 8 uur lopen.
Rondjewereld 