Lekker lang geslapen, dus fit voor de trekking. Om half 8 zitten we aan het ontbijt. De gids komt zich voorstellen en heet Kazie. Als we de tassen ingeleverd hebben om op te slaan, stappen we in een kleine Suzuki. Gerhard mag voorin, omdat ie groot is. Lesley met de porter, Krishna, en Kazie op de achterbank. We rijden 1,5 uur door bergplaatsjes en de weg wordt steeds slechter, dus we hobbelen behoorlijk. Nayapul is de startplaats van veel trekkings en het is er druk. Wij moeten alvast achter Krishna aan lopen, terwijl Kazie nog wat regelt voor onze permits. Krishna draagt onze sporttas, die niet echt op draagbaarheid is uitgezocht; hij heeft de hengels om zijn armen, de tas op zijn rug, maar het ziet er niet comfortabel uit. We lopen eerst over een stoffig pad, waar af en toe een jeep overheen komt. Het stijgt geleidelijk en we hebben de pas er lekker in. Kazie en Krishna lopen echter niet snel. We proberen ons wat in te houden, zij hebben er immers verstand van. Op een gegeven moment gaan we toch maar voorop lopen, anders moeten we veel te kleine stappen nemen. Onderweg zijn er veel guest houses waar overnacht kan worden, maar opvallend weinig toeristen. Als we stoppen om iets te drinken maken we kennis met de trekking prijzen, die veel hoger liggen dan normaal in Nepal (soms wel 4x). Het moet dan ook allemaal de berg op gedragen worden, door pony’s, ezels of mensen. Verderop eten we dal baht en kletsen we voor het eerst met Kazie. Hij spreekt best aardig Engels, maar het is weer flink ontcijferen wat betreft het accent. Voor vandaag is het plan 5,5 a 6 uur lopen, met een stijging van 1000 meter. Kazie vertelt ook alvast waar we het beste welk gerecht kunnen eten.

Na de lunch ligt het tempo iets hoger, maar dat is voor ons prima. We beginnen aan een steile trap van rotsachtige stenen, ruim 3.500 treden. Er komen wat toeristen naar beneden, die ons waarschuwen dat het nog ver is. Kazie gaat in rustig tempo, we hoeven niet eens te hijgen. Soms moeten we even plaats maken voor een koe, een geit of een pony. Een groepje Duitsers zingt onderweg nog een berglied voor ons en grapt dat we pas 5% gehad hebben. Maar we zijn er snel, nog geen 5.5 uur inclusief lunch en 2x rusten. Niet slecht! Het uitzicht op 2000 meter is geweldig, kleine nederzettingen op de berg en terrassen voor de landbouw. ’s Middags is het bewolkt en valt er af en toe een spetter. Met een frisje op het terras van het guest house koelen we snel af. Dus gaan we naar de kamer. Het gebouw is een soort barrak van golfplaat op het dak en dunne muurtjes. De douche is op de gang en onverwacht heerlijk heet. Het toilet is net geen outhouse, maar wel lekker primitief. Lachen! We drinken thee in het restaurantje met 3 tafeltjes. Snel de ramen dicht, maar de deur staat open en het is behoorlijk fris. We kletsen wat met een meisje uit Tibet dat ons wat wil verkopen. Dan even naar de kamer om meer kleren aan te doen. Van alles 2: sokken, broeken, t-shirts. Nog een fleece erover. Voor het eten doen we ook nog de gehuurde donzen jassen aan. Helaas wordt er niet gestookt, maar Kazie brengt steeds Raksi, lokaal gebrouwen jenever, dus we worden vanzelf warm. We eten noedels en krijgen koekjes en geschilde appeltjes toe, terwijl we nog wat kletsen met Kazie over gokken in Nepal. In de kamer vergelijken we wat we ieder verstaan hebben. Nu een beetje lezen in bed, terwijl het pas half acht is. Vroeg slapen, waarschijnlijk met de mutsen op, want het waait bij het raam. Wat grappig allemaal.

Alle foto’s van Poon Hill Trekking dag 1