Gisteravond was de stroom uitgevallen en deed de generator het niet. Klokslag 12 uur, terwijl wij lagen te slapen, springt opeens al het licht aan en schrikken we ons suf. Verder niet zo goed geslapen; altijd als we er heel vroeg uit moeten liggen we te waken. Om half 6 staan we beneden en gaan we met een ouder echtpaar met een busje naar Sarangkot. Dit dorpje ligt in de bergen, boven Pokhara. Vanaf de top is bij helder weer een mooie sunrise te zien boven de Annapurna. Daar gaan we voor. Als we er bijna zijn is het file rijden, taxibusjes en tourbussen vervoeren allemaal vroege vogels. We klimmen omhoog via steile trappen en rotsen. Er wordt gezegd dat het een klim van 40 minuten is. Opschieten dus, anders missen we de zon. Veel mensen haken halverwege af bij een restaurant met dakterras, want het is flink hijgen. Wij gaan uiteraard door, in hoog tempo en halen links en rechts wat Chineze toeristen in. Met een droge mond zijn we met een half uurtje boven, keurig op tijd. Hier staan niet veel mensen. De zon komt door de nevel rood boven de bergen piepen en schijnt roze licht op de besneeuwde bergtoppen. Het is prachtig mooi en onwerkelijk om hier te staan. We wachten tot de zon goed boven is en de dikke pakken sneeuw aan de overkant zichtbaar zijn. Het is best een beetje fris zo vroeg, dus we dalen iets af om thee te drinken bij een tentje langs de trap omhoog, weer uitkijkend op de bergen. Bij de taxi’s en bussen blijkt dat veel mensen al weg zijn. Wij hebben besloten terug te lopen. We zitten op zo’n 1.600 meter en moeten naar 800. Helaas is het pad niet te vinden, dus lopen we langs de slingerende weg. Als we bijna beneden zijn rijden we nog een stukje mee met een lokale bus, waar we nog maar net bij kunnen; vol met mensen, spullen en een levende kip in een boodschappentas. Bij het busstation stappen we uit en lopen we nog een uurtje naar Lakeside, het toeristengedeelte van Pokhara. Kinderen in schooluniform worden rond deze tijd net opgehaald door de schoolbus, dus we zwaaien weer wat af. Terug in het hotel ontbijten we waarna we een paar uurtjes gaan slapen.

’s Middags lunchen we laat langs de strip en het valt nog niet mee om een restaurant te vinden waar je niet als enige zit. Het is helemaal niet druk in Pokhara, dus we vragen ons af hoe al die restaurants kunnen bestaan. Daarna gaan we onder het genot van een drankje wat lezen op de loungebanken van een bar aan het meer. Het is warm weer, haast te heet om in de zon te zitten. Dan is het tijd voor de boodschappen voor de vijfdaagse trekking die morgen start. We halen de nodige mueslirepen en noten (trailmix), een schriftje om de avonturen te kunnen opschrijven (geen computer mee) en niet te vergeten wollen mutsen met flapjes (heel charmant). Ook huren we donzen jassen, want die zijn ’s morgens en ’s avonds nodig in de bergen. Lekker warm, maar ze ruiken weer zoals de was ook al eens rook; vreemd. We hebben net ingepakt; 1 tas met kleren voor onze persoonlijke drager en ieder een eigen rugzakje. De grote tassen stallen we bij het hotel. Straks nog een wat eten en vroeg naar bed. We zijn benieuwd en hebben er zin in. En na die klim op tempo van vandaag zijn we helemaal ingelopen.