Geen wekker vandaag. Na het ontbijt huren we fietsen hier in de straat. Het zijn een stevige mountainbikes en dat blijkt nodig, want de wegen zijn behoorlijk slecht. Eerst gaan we naar het Elephant Breeding Centre, net buiten Sauraha. Hier worden olifanten gefokt en getraind, zodat ze later toeristen kunnen vervoeren. Er staan verschillende maten olifant met hun moeder. De twee kleinste stelen de show; 1 klimt zelfs over het hek. De tieners staan net als hun moeders vast; we zien een olifant drinken bij zijn moeder. Als we ze net allmaal bekeken hebben komen de verzorgers. Het grootste deel van de dag gaan de olifanten de jungle in om te grazen. De verzorgers maken ze los en klimmen erop, waarna ze in colonne weglopen. Prachtig gezicht. We fietsen verder en zien een bord van een Nederlands ontwikkelingsproject in Sapana Village. Het blijkt een lodge te zijn. Goede reden om vroeg te lunchen met geweldig uitzicht over een rivier en het platteland. Met de opbrengsten van de lodge worden de bewoners van Sapana geholpen. De ober is er heel enthousiast over en kent zelfs een paar Nederlandse zinnetjes. Terwijl wij aan de tosti met Yak kaas zitten, zien we weer toeristen nat gespetterd worden door olifanten. Leuke plek.

Na de lunch fietsen we door dorpjes, waar pony-karren en fietsen het belangrijkste vervoermiddel zijn. We worden veel gegroet, “namaste”. Een paar kilometer moeten we over de snelweg, wat gewoon een drukke weg is (niet snel). Via een stoffig pad bereiken we het natuurgebied Bis Hajaar Tal, een bos en veel meertjes. Hier kopen we een permit, die later door militairen zeer goed bestudeerd wordt. Die militairen zijn er om stropen tegen te gaan. Het pad door dit gebied is hobbelig en ligt vol met stenen. Drie keer vliegt de ketting eraf, maar die zit er zo weer op. We zien herten, wilde zwijnen, een krokodil en grote vogels. Er zou een neushoorn zitten; we ruiken en horen ‘m wel met zware voetstappen door de struiken, maar zien ‘m niet. Terug bij de ingang drinken we wat. Het mannetje van het winkeltje spreekt nauwelijks Engels, maar wil uitleggen dat ie wat mankeert. Dus haalt ie de papieren van de arts erbij, die Gerhard moet lezen. Hij heeft fysiotherapie begrijpen we. Als we terug fietsen komen de kinderen net uit school. Ze dragen een uniform en zwaaien naar ons. Soms rennen ze mee, een boefje probeerde zelfs de waterfles uit onze rugzak te pakken. Gelukkig kunnen wij Nederlanders goed fietsen. Eind van de middag zijn we terug bij het hotel, met zeker 30 km in de benen. Tijd voor de hangmat en een boekje. ’s Avonds eten we in het dorp en drinken we lassi, een soort milkshake van yoghurt en fruit. Morgen met de bus naar Lumbini. We zijn benieuwd of er weer een staking is. Voor de zekerheid proviand ingeslagen.