We staan vroeg beneden en een jongen van het hotel brengt ons lopend naar de bus. In een grote straat staat een hele rij met bussen, dus het is even zoeken naar de onze. De tassen gaan achterin en we kopen een broodje voor het vertek om 7 uur. De bus is lang niet vol en van de passagiers is de helft toerist. Vandaag is er een feestdag, dus mensen zijn vrij. Onderweg spannen kinderen vanwege de feestdag een touw over de weg, in de hoop tol te kunnen heffen. De bussen doen er niet aan mee, maar we moeten er wel steeds voor remmen. We maken onderweg 2 stops, waarvan de laatste bij een restaurant. We nemen koffie en kopen bananen, want half 10 vinden wij een beetje vroeg voor een warme lunch. Rond kwart over elf is er opeens file en alle bussen staan aan de kant met de motor uit. De chauffeur stapt uit, dus het gaat wel even duren. We denken dat het misschien een ongeluk is, want er komen ambulances voorbij. Langzaam wordt het drukker, veel lokalen komen kijken hoe wij stilstaan. Als er wat tegenliggers langskomen, hoort Gerhard dat er een staking is met een roadblock. Dat is heel gewoon in Nepal. Gisteravond zijn de festiviteiten in een dorp uit de hand gelopen en heeft de politie iemand neergeschoten. De bewoners van dat dorp blokkeren nu het drukste knooppunt van het land. Al met al staan we 6 uur stil, dus we kletsen wat met een Duits stel, lezen, slapen en strekken de benen. Iedereen ondergaat het gelaten. Gelukkig hebben we voldoende water en een pak muesli-repen mee. Opeens komt er weer verkeer door van de andere kant. Veel vrachtwagens, die allemaal prachtig versierd zijn, en bussen die afgeladen vol zitten. De weg is zo smal, dat er soms maar 20 centimeter tussen de bussen zit. Met het raam open “nameste-en” we ons suf. Ook veronderschuldigd iemand zich; big problem in Nepal. Dan rijdt het aan onze kant ook weer.

Over het laatste stuk, dat normaal 2 uur duurt, doen we toch nog 6 uur. Vaak staan we weer stil, of kan er maar 1 baans over de brug gereden worden. Het is inmiddels donker. Als we weer even stilstaan gaan alle dames naast de bus in het donker plassen. Wil opeens een motorrijder passeren, dus broek weer omhoog. Twee jongens die langs de bus willen lopen worden door de dames weggestuurd, “ladies room”. In sommige bussen wordt inmiddels gedanst. Om half 11 ’s avonds zijn we in Sauraha. Er staan een paar mensen van hotels. We nemen de eerste de beste, samen met het duitse stel. De prijs is goed, maar 4 euro. Bij aankomst blijken de faciliteiten naar verhouding. We hebben eerder gemeend dat hotelkamers spartaans waren; dat hadden we mis, this is the real thing. We eten nog een soepje en kruipen dan voor het eerst in de meegenomen lakenzakken, want dat lijkt ons frisser. Toch kunnen we wel slapen, want we zijn moe van al dat hangen. Voor een echte Nepal-ervaring hoort een goede staking erbij; been there, done that.