We hebben de bus van kwart voor 8 naar Bangkok, een mix van toeristen en Khmer. Deze keer stemmige muziek in de bus, op normaal volume. Het lijkt wel de Cambodjaanse Rita Reys, of Rita Rijst, zoals Gerhard zegt. Met zulke flauwe grappen gaat de reis wel erg snel. In Sisophon, na ruim 1,5 uur moeten we overstappen en even wachten op de volgende bus. Na een half uurtje vertrekken we voor de laatste 50 km naar de grensplaats Poipet. Eenmaal daar stappen we uit en moeten we onze buskaarten inleveren. Daarvoor in de plaats krijgt iedereen een blauw stikkertje op z’n shirt. We lopen naar de grens voor een uitreisstempel van Cambodja. Dan met je tas door niemandsland, waar een aantal grote casino’s staat. Omdat gokken in Thailand verboden is, komen de Thai dat hier doen. Weer even in de rij voor de Thaise grens, maar ook dat gaat aardig snel. De mensen met de blauwe stickers moeten verzamelen en als we compleet zijn lopen we achter iemand van de busmaatschappij aan de Thaise kant naar de minivan. Er is plek voor 13 man, maar we zijn met 17. Wij worden met nog 2 stellen gevraagd te wachten. Als Gerhard even wil gaan pinnen mogen wij opeens ook in het busje. Mazzel, want die andere stellen moesten misschien wel wachten op de volgende lichting toeristen die over de grens komen.

Op de Thaise snelweg is het behoorlijk druk. Hier nauwelijks brommers, maar auto’s bussen en vrachtwagens. We pauzeren onderweg en kopen in een winkeltje wat koekjes bij wijze van lunch. Gelukkig kunnen we met dollars betalen, want we hebben nog geen baht gepind. Na nog een stop zijn we eind van de middag in Bangkok. Wat een grote stad met enorme gebouwen. Weer even wennen. Met nog 2 anderen laten we ons bij het monument afzetten. Het busje gaat door naar het oude centrum, maar wij hebben een hotel in het business district. Na wat zoeken vinden we een pinautomaat. Met baht op zak willen we samen met een Australische een taxi nemen naar onze wijk. Volgens de Lonely Planet zijn de taxi’s in Bangkok de beste ter wereld, wat betreft prijs/kwaliteit. Vreemd genoeg willen ze ons niet meenemen. We proberen er wel 5, maar ze willen de meter niet gebruiken of geven geen reden op waarom ze er geen zin in hebben. Uiteindelijk toch maar een taxi genomen tegen een vast tarief, hij was wel van 300 naar 200 baht gezakt. Dan betaal je 4x de normale prijs; gelukkig is dat maar zo’n 5 euro met 3 man. Het laatse stuk lopen we en het is erg heet en klam. In het hotel zit je door de airco meteen na te zweten. We relaxen wat op de kamer en gaan daarna eten bij een klein restaurantje in de straat. Lesley neemt iets met grote garnalen; blijken gewoon 2 enorme langoustines te zijn. De serveerster komt ze even pellen aan tafel. Gerhard heeft groene curry besteld, dus de neusverkoudheid is meteen over. Nu draaien we een muziekje op de hotelkamer. Ondanks de vele TV zenders, niet 1 in het Engels. Morgen uitslapen na deze reisdag en dan eens kijken wat Bangkok te bieden heeft.