Om 7 uur aan het ontbijt. Daar horen we dat de boot niet helemaal tot Phnom Penh gaat, maar tot de grens. De receptionist die gisteren voor ons boekte was nieuw en wist dat niet. We kunnen omboeken naar de fastboat, maar besluiten het zo te laten. Er komt een meneer onze gegevens opschrijven. Even later worden we opgehaald met 2 cyclo’s; een fiets met een bakje achterop. Ze zetten ons af op een modderige aanlegplaats voor kleine bootjes. Dat kan nooit goed zijn, denken we. Maar even later komt er een kleine, smalle boot. Net breed genoeg voor 2 klapstoeltjes naast elkaar, 5 rijen. We halen nog wat andere toeristen op en kijken nog even in een cham dorpje. Kinderen knikkeren overal ter wereld, ook hier. We vertrekken en gaan met dit kleine bootje de Mekong op naar de grens. Onderweg weer veel te zien langs het water. Kinderen komen naar de kant gerend om te zwaaien. Ook zien we toilethokjes, bestaand uit een aantal oude zakken boven een plank. Een man trekt net z’n broek op. En verderop weer lekker de was doen. Bij de grens wachten wij in het restaurant, terwijl we wat lunchen. De gids is met een stapel paspoorten visa kopen. Het duurt niet lang en we kunnen al snel naar de grens lopen; een verschuifbaar hekje van prikkeldraad. Aan de andere kant staat een minibusje. Binnen is het snikheet, we passen er maar net in met 10 man en al die tassen. Het douanegebouw van Cambodja zit gek genoeg niet aan de weg. We hobbelen over zandpaden naar een groot pand. Om de beurt een indrukwekkende serie stempels halen. Terug in de bus blijkt dat we hiermee naar Phnom Penh (PP) gaan. Lekker warm. 

Halverwege de middag zijn we in PP. Het is een drukke grote stad, moderner dan de grote steden in Vietnam. Met moeite ontcijferen we waar we zijn, want wij lezen geen Khmer. Het is een behoorlijk eind naar ons hotel, dus nemen we de tuktuk, samen met een Amerikaanse van onze boot. Je betaalt hier in Amerikaanse dollars, vreemd. Dat komt ook uit de pinautomaten. We lopen een rondje en zien drukte bij de tempel. Er wordt muziek gemaakt. We zien iemand een vogeltje kopen, hiermee bidden en dan vrijlaten. Ook blijkt jezelf wegen op straat in te zijn, want veel mensen zitten naast een weegschaal te wachten op een klant. We eten op een terrasje en gaan ergens anders nog iets drinken. Nu krijgen we ook wat Riel als wisselgeld terug, altijd handig. Vanavond beetje hangen op de kamer, moe van de leuke reis en de nieuwe indrukken. Vietnam was een openbaring; op naar nieuwe belevenissen in Cambodja.