Na het ontbijt checken we uit en bestellen we een taxi naar het busstation buiten de stad. Die staat er vrijwel meteen. Je weet het maar nooit met taxi’s, maar als we er zijn is de prijs keurig en conform de meter. Zodra we uitstappen wordt er druk naar ons geroepen “Ninh Binh”, de plaats waar we naartoe gaan. Blijkbaar gaan alle toeristen daar naartoe. We reageren niet en lopen door naar de hal van het busstation, want we denken dat het taxi-bedrijfjes zijn. Een jongen loopt met ons mee en wijst het loket voor Ninh Binh aan. Blijkt dat hij voor een busmaatschappij werkt. We kopen een kaartje en hij brengt ons naar de kleine bus. Er zitten nog 2 toeristen in en verder lokale mensen. Het is een getoeter (type Tour de France) en gemanoevreer, voordat we wegrijden. Drie man personeel aan boord; chauffeur, een conducteur en de jongen die ons het loket aanwees. Hij blijkt de ronselaar te zijn, want niet alle plaatsen zijn bezet. Dus rijdt de bus een rondje, deur open, terwijl die jongen iets roept. Zo worden verschillende passagiers opgepikt. Ook op de snelweg wordt een paar keer gestopt voor nieuwe passagiers. Telkens als we denken dat de bus vol zit halen ze ergens een bankje vandaan. In Ninh Binh worden mensen eruit gelaten op hun verzoek. Gerhard ziet de straatnaam van ons hotel, dus ook wij staan op. Men wijst dat het busstation verderop zit, maar stoppen uiteindelijk toch. Scheelt weer lopen. 

In Ninh Binh checken we in en gaan we een rondje lopen op zoek naar lunch. Dat valt nog niet mee, er zitten hier niet veel restaurants. Eerst maar cola bij een stoepterrasje op lage stoeltjes. We vinden een restaurant in een hotel, het licht moet voor ons speciaal aan. Maar het eten is lekker. We gaan even wat onderzoek doen op de kamer, met internet erbij. We besluiten overmorgen door te reizen naar Hue per trein. Bij het hotel kun je kaartjes kopen, dus informeren we naar de prijs. Daarna lopen we naar het treinstation en blijken de kaartjes slechts 40% van de in het hotel genoemde prijs te kosten, dus kopen we ze daar. We bekijken een markt en lopen richting een tempel. Op de brug ernaartoe staan 4 meisjes met een fototoestel te giechelen. Lesley vraagt of ze een foto moet maken. Ze haken meteen arm in arm; blijkt dat ze met Lesley op de foto willen. Vreemd om een bezienswaardigheid te zijn en dan zijn we nog in een stad. Wij vinden een kapper op straat (spiegel aan een muur) of bamboe vervoeren op meters-lang bamboe vervoeren op de fiets veel bezienswaardiger. Nadat we in ons hotel hebben gegeten doen we op de kamer nog wat onderzoek. Morgen proberen we fietsen te huren. Wat een bijzondere cultuur; het is nog wel even wennen.