Het is lichtbewolkt als we opstaan, net lekker genoeg om in korte broek buiten te ontbijten. We luieren de hele ochtend, beetje lezen en internetten. We hebben geen haast, want we gaan vanmiddag een hike doen, die pas om 12.47 uur mag beginnen. Heel precies getimed, precies 3 uur na hoog tij. We rijden eerst naar de parkeerplaats aan de kust en lunchen bij de bus. Als het tijdstip is aangebroken vertrekken we over het strand. Het doel is een Jan-van-Gent kolonie (gannet in het engels) op Cape Kidnappers. We lopen langs een enorme rotswand, over het strand van zand en kiezels, dat bij laag water begaanbaar is. Er lopen nog wat groepjes, maar het is niet echt druk. Na ruim een uur lopen staat het water toch nog te hoog. Schoenen uit en een stukje door het water waden, daarna over de rotsen klimmen. Eenmaal bij de kaap aangekomen is het nog en half uurtje omhoog, naar een plateau op de klippen. Onderweg zien we al een paar kleine groepen Jan-van-Genten, maar boven zijn het er echt veel. Ze stinken behoorlijk en maken veel lawaai. Ook zien we pluizige kuikens in diverse maten. Prachtige beesten, met geel/roze koppen en blauwe oogschaduw. En ze kroelen gezellig met elkaar. Op het plateau staan veel mensen, want je kon er ook met een toertje naartoe. 

Op de terugweg is het echt eb, dus kunnen de schoenen aan blijven. Het weer zit mee, op een paar spetters na was het onverwacht droog. Na bijna 5 uur en 18 km in de benen staan we weer bij de bus, lekker uitgewaaid. Terug op de camping hebben we wel een wijntje verdiend. Snel de schoenen uit en voeten omhoog. Best zwaar op zo’n strand lopen. We koken bij de bus met de kookkoffer. Nu liggen we in de bus nog wat te lezen. Moe, maar voldaan.