Als we de schuifdeur van de bus open doen is het fris, maar droog. De bewolking trekt al snel weg en we zien blauwe lucht. We doen eerst boodschappen, want zo’n beetje alles is op. De supermarkt is hier 7 dagen per week open. In het centrum van New Plymouth bezoeken we het visitor centre, dat gevestigd is in een mooi museum. Vooral veel informatie over de Maori bevolking, maar ook dingen als speelgoed uit de jaren 50, soldatenkostuums en strijkbouten. Allerhande troepjes in mooie vitrines, altijd leuk. We rijden het stadje weer uit en komen bij toeval bij Paritutu Rock, een heel steile en puntige heuvel aan de kust. Even lunchen uit de achterklep, waarna we omhoog klimmen. Buiten adem door de vele trappen en daarna langs een ketting tegen de rots aan klimmen. Het echte werk. Maar het uitzicht is geweldig, Mount Taranaki, de slapende vulkaan, laat zich goed zien. Dan weer terug naar beneden, achterstevoren, anders gaat het niet. Erg leuk.

We besluiten een rondje om de vulkaan te rijden, via Highway 45. Er staat veel wind, dus Gerhard stuurt zich helemaal suf. Mooie weg, met aan één kant de zee en aan de andere kant de vulkaan. We snijden een stuk af en komen halverwege de middag aan in Stratford. Daar checken we in bij de camping, waar de receptie vol hangt en allerhande porcelein. De Engelse eigenaresse heeft dit allemaal meegenomen vanuit de UK. Ook in de campkitchen en TV kamer veel kitsch en bij de wastafels allemaal kamerplanten. Lekker huiselijk, oma-stijl. We zitten de hele middag in de zon te lezen, heerlijk. Ook nu koken we weer in de keuken, waar we nog even kletsen met een paar Denen die NZ in 3 weken doen, beide eilanden. Dan zit je bijna alleen maar in de auto. Inmiddels is het behoorlijk fris nu de zon onder is. Vroeg naar bed en fingers crossed voor droog weer, want morgen gaan we een stuk de berg op.