Vanochtend met de paraplu op naar de douche lopen. Gelukkig is het even later droog. Bij het visitor centre informeren we naar de staat van de scenic route via de kust, waarvan een deel onverhard is. Het meisje weet er weinig van, dus we gokken het er maar op. Vandaag rijden we een aardig stuk, met een aantal stops onderweg. De eerste is Ruakuri Reserve, met een korte hike naar een natural tunnel, gevormd door kolkend water. Verderop bekijken we een natural bridge, een deels ingestorte grot, waardoor een dubbeldekker brug ontstaan is. Bij Piripiri weer de zaklampen aan voor een grot. Marokopa Falls is een behoorlijke waterval, waarschijnlijk extra indrukwekkend door de zware regenval van afgelopen dagen. Het landschap langs de route is weer prachtig groen glooiend. Veel meer koeien en schapen hier dan mensen. Bij Kiritehere vinden we een mooi uitkijkpunt naar zee in de zon. Achterklep open en lunchen. 

Het onverharde deel blijkt prima te zijn. Weer op het asfalt begint het hard te regenen, type wolkbreuk. De hippiebus houdt het goed, ook als de weg af en toe is overspoeld, omdat de berg het water niet kan verwerken. We rijden langs een rivier die op plaatsen buiten zijn oevers getreden is. In New Plymouth is het droog, maar waait het wel aanzienlijk. Het is een rustige camping. We proberen buiten te zitten, maar de wind is te koud en te hard. Dus eten we in de TV kamer en drinken nog even koffie terwijl we het nieuws kijken. Nu zitten we met een muziekje aan in de bus. Morgen eerst even naar buiten kijken en dan een plan maken en hopelijk net zulke mooie dingen zien als vandaag.