We zijn vroeg op, dus we lopen al vroeg The Nut op, de rots in zee waaraan Stanley ligt. Je kunt omhoog met een stoeltjeslift, maar wij lopen natuurlijk de steile rots op. Boven kun je een rondje lopen langs de rand, met geweldig uitzicht aan alle kanten. Het is helder weer, dus heerlijk. Weer beneden drinken we koffie, waarna we naar de westkust rijden. Veel grasland en koeien hier. Bij Dismal Swamp stoppen we. Hier is een sinkhole, een grote kuil begroeid met varens en hoge bomen. Er is een glijbaan, die 110 meter naar beneden gaat in 15 seconden. Voor de entreeprijs mag je er 2x vanaf. Dat doen we dus. Helm op, in een soort zak van tapijt en een kussen in je rug. Erg leuk. Beneden is een aantal wandelpaden via houten plankiers gemaakt, met onderweg kunstwerken. Lekker rustig is het hier. Als we uitgespeeld zijn lunchen we in de bus. 

In de loop van de middag zijn we aan de westkust bij Marrawah. Ook weer zo’n miniplaatsje. We kijken op het strand naar de wilde zee. Iets verder naar het zuiden ligt Arthur River. Hier staan we op een eenvoudige camping. Nog 1 andere plek is bezet en een paar cabins. We gaan eerst bij The Edge of the World kijken, een rotspartij. Tussen hier en Argentinië alleen maar water. Terug op de camping thee drinken in de zon, hoewel de wind fris is. We koken weer in onze hapjespan en zitten nu binnen af en toe de verwaming even aan, want het is fris op de rand van de wereld. Het voelt ver weg van alles. Maar we hebben wel weer gewoon internet in dit gehucht, dus is de rest wereld binnen handbereik.