We klagen niet, maar wat is het heet. Halverwege de nacht hebben we de deur van de bus open gezet, voor een klein beetje verkoeling. Als de wekker gaat zijn we nog behoorlijk moe. We gaan vandaag een boottocht maken in Nitmiluk, ook wel Katherine Gorge genoemd. Dus pakken we de bus in. We waren er al vroeg, zodat we op het parkeerterrein een nieuwe constructie konden maken met touw om onze achterklep dicht te houden; het blijkt te werken. Bij de verzamelplaats voor de boot zijn we niet de enige en ook niet de enige Nederlanders. Ruim 50 man gaat op een platte boot, terwijl de kapitein van alles vertelt. We zien 2 van de totaal 13 gorges. Aan het eind van de eerste stappen we uit, om een stukje te lopen, waar een nieuwe boot op ons wacht. Het is weer een prachtige tocht, tussen hoge muren van zandsteen.

Terug bij de bus eten we een broodje. Na tanken in het centrum hebben we op het parkeerterrein nog wat foto’s er doorheen geduwd op internet. Het gaat traag, maar het gaat. We raken alleen behoorlijk achter met uploaden; voor de zekerheid een backup gemaakt op een usb stick. Dan de weg op naar het westen. Af en toe een tegenligger; hier en daar een camper (dus zwaaien) en veel road trains. Mooie natuur en een weg die een stip wordt op de horizon. Na een uur gaat trucker Lesley voor het eerst rijden in de bus; even wennen om weer te moeten schakelen en dan nog wel met links. Met 2 uurtjes rijden zijn we bij Victoria River Crossing; een tankstation, een café en een camping (uiteraard geen internet). Het is bijzonder rustig en we zoeken een plaatsje in de schaduw, wat bij veel keus altijd lang duurt. Wij zitten al aan een drankje als er nog een aantal campers bij komt. Ondertussen kleurt de zon de rotsen rood, springt er een wallaby voorbij en vliegen in de schemer de vleermuizen weer over. Wat zijn we in een uithoek van de wereld. Lekker hoor.