Om een uur of 10 op weg voor de volgende stretch van de Alcan. Behoorlijk stuk te gaan, dus af en toe even gestopt bij een tankstation/general store voor een plens slappe koffie (ook in Canada iets te slap voor onze smaak). Verder weer groene heuvels en een weg die je tot de horizon kunt zien. Twee herten onderweg gezien en, minder smakelijk, een eland zonder hoofd (gelukkig rijden we 100 km per uur, dus geen details gezien). De roadkill die wij veroorzaken is een slachtpartij van insecten op de gril, bumper en motorkap. Inclusief enorme libelles die in de gril blijven hangen.

Rond 3 uur waren we in Fort Nelson, een kleine nederzetting langs de Alaska Highway. Naar het Fort Nelson Heritage Museum met weer een geweldige verzameling oude troepjes. De oudere dame bij de kassa heet Gijsje van Amerongen en is op haar twaalfde naar Canada gekomen. Bij navraag blijkt dat Gijsje niet uit te spreken is hier; er wordt van alles van gemaakt, bijv. Gypsy. Buiten staan oude auto’s en worden we rondgeleid door een andere dame. Alle tijd om van alles aan te wijzen en te vertellen wat het is. Maar goed ook, wij zagen alleen een heleboel rommel. Enig altijd.

Bij het lokale fastfood restaurant gegeten en voor onze motelkamer lekker in de zon gezeten. In de middag is het enorm opgeklaard. Morgen is het Canada Day, een nationale feestdag. Eens kijken hoe ze dat hier vieren en daarna weer een paar mijl pakken op de Alcan.