We hadden geen ontbijt bij ons eenvoudige hotel, dus na uitchecken tassen in de auto en bij een restaurantje aan de broodjes met jam. Daarna Cachi uit gereden, prompt de verkeerde kant op. Dat bracht ons wel naar een geweldige route, wederom door Parque Nacional Los Cardones. Uiteraard weer uitgestapt bij mooie uitzichtpunten. Zeer stil, vrijwel geen andere auto’s te zien. Alleen maar dirt roads, die bijzonder stoffig zijn. Rond 13.00 uur in slaperig Molinos gegeten in een eetlokaal met zeiltjes op de tafels. Alleen maar Argentijnen, geen licht aan, maar wel de TV op voetbal. Geen gedrukte menukaart; we verstonden alleen empanadas, dus die genomen en een 1,5 liter fles cola light, iets anders was er niet. Lekker en een belevenis. Halfvolle fles mee in de auto.

Het landschap dat volgde was wederom spectaculair. Het verandert steeds, dus er is veel te zien. Bij diverse uitzichtpunten weer gestopt. Bij één kon je een stuk omhoog klimmen; weer te gek. We rijden op Ruta Nacional 40, een doorgaande weg die loopt tot zuid Patagonië, met een vergelijkbare magie als de Route 66. Je rijdt in ieder geval niet harder dan 40 en bij veel bochten maar even toeteren, voor het geval er toch iemand aankomt. Eind van de middag kwamen we aan in Cafayate. Leuke hostal met lekkere tuin en een waslijn. Dus even flink gewassen en daarna op het plein litertje wijn besteld. Ook hebben we ontdekt hoe je eerder dan 8 uur kan eten; fingerfoods bestellen (empanades, tamales en humitas). Terwijl we op het terras zaten stak er nog een kleine zandstorm op, dus iedereen vluchtte met glas en bord onder een afdak. Nu zitten we op de heerlijke binnenplaats met een 1,5 liter fles Sprite (heel Argentijns) en worden de enkels voor het eerst lekgeprikt. Weer een geweldige dag.