’s Morgens relaxen we nog wat. Na lang zoeken had Lesley eindelijk haarverf gevonden om highlights mee te zetten. Kapper Gerhard heeft dat al een keer eerder gedaan, dus weer aan de bak. Lesley met een handdoek om haar schouders, Gerhard in onderbroek met plastic handschoenen aan.

Slappe lach. Het resultaat is … anders. Of het nou komt door de Spaanse instructies of de slappe lach, Lesley heeft nu een goudgele kruin, niet goudlokje maar goudkruintje. Bij de supermarkt zoeken we zilvershampoo, waar oude dames hun witte haar ontgelen. Maar dat hebben ze hier niet, want niemand heeft wit haar, hooguit peper en zout kleur. Nou ja, dan moet de zon het maar bijkleuren. Lachen. Bij de supermarkt proberen we ook de lege garrafons in te leveren, wegens statiegeld. De jongen bij de kassa snapt er niks van en durft van de schrik ook niks meer in het Spaans te zeggen. We kijken op de bon; niks ingeleverd, maar 2 nieuwe garrafons van elk 20 liter afgerekend (zonder statiegeld te betalen). Nou ja, dan nemen we die maar mee. Voorlopig voldoende water aan boord. De gasfles vullen lukt niet, dicht op zondag, dus dat doen we morgen nog. Wel gooien we de dieseltank vol, want brandstof is duurder in Belize. En we brengen bij de benzinepomp de banden op de juiste spanning.

Terug bij de camping gaan we laat lunchen bij het restaurant naast de camping met uitzicht over zee. Het is half 3, maar volle bak. Met de gebruikelijke verkopertjes langs de tafels (nu met suikerspinnen, bloemen en hangmatten) en een gitarist. Mooi afscheid van de Mexicaanse keuken. Bij de bus liggen we in de hangmat uit te buiken van de flinke porties. Nu zitten we de internettikken op te maken van onze SIM kaart, voorbereiden voor Belize. Na ruim 4 maanden prachtig Mexico weer een nieuw avontuur. Zin in.

{flickr photo=26669456752}

Laatste lunch in Mexico