Bijzonder om wakker te worden in de stilte langs de snelweg. Af en toe komt er een vrachtwagen of pickup-truck voorbij. Het is nog koel, dus er zijn nog niet zo veel vliegjes. Omdat we wild kamperen nemen we de aangeschafte go-anywhere-toilet in gebruik. Hilarisch.

Bij controle van de dieselpleisters blijkt de gerepareerde plek vrijwel droog te zijn. Maar net als gisteren is de dieselaftapplug nu wel nat. Dus vervangen we de dieselpleisters en gaan we op weg. Na een uurtje stoppen we voor een bakkie koffie. Vlak voor we wegrijden checken we weer. Nu is de dieselaftapplug weer droog, maar de reparatieplek lekt nu echt hard. Dat ziet er niet goed uit met nog 300 km gravel road te gaan. Dus besluiten we de afslag naar Cartwright te nemen, 90 km naar het noorden, op zoek naar een garage. Als we rijden merken we er niks van, het lekken lijkt dan minder hard te gaan. Cartwright is een plaatsje met zo’n 600 inwoners. Geen grote reclameborden, dus winkels en garages zijn niet goed te herkennen voor ons. We zien een fietser die z’n duim al opsteekt. Hij wijst de weg naar het tankstation, daar moeten we vragen naar Doug. Het station is 1 oude pomp met een brak gebouwtje. Ze zijn net met lunchpauze, dus zetten wij een bakje onder de bus en lunchen we zelf ook. 

Om 1 uur komt er een dame om de winkel te openen. Ze wijst het huis van Doug aan, zijn auto staat er, dus hij moet er zijn. We lopen er naartoe, kloppen op de deur (geen bel), roepen zijn naam en kijken in de “garage”, een loods met een boot erin en auto-onderdelen en banden op het terrein. Uiteindelijk komt Doug uit het huis (misschien middagdutje), een oudere baas in een overal. We leggen uit wat er mis is. Zet de bus maar neer, zegt ie. Hij legt wat houten platen op de blubberige grond van zijn terrein en gaat er onder liggen. Doug is nauwelijks te verstaan, maar van goede wil, dus wordt de diesel afgetapt in grote emmers. En ondertussen wordt er nog even naast gerookt! De eerdere reparatie komt er met 1 ruk met een schroevendraaier vanaf. Doug gaat een slijptol halen met de auto. Lesley gaat ondertussen met de fiets op zoek naar een pinautomaat, want in deze schuur kun je vast niet met je creditcard betalen. Ook checkt Lesley bij de town office of er een ferry is naar Newfoundland vanaf hier, maar die blijkt al 2 jaar uit de roulatie te zijn. Wel is het gezellig kletsen met de dames en je mag er naar de wc. Ondertussen is Gerhard met Doug in gesprek, zo ver als dat gaat. Doug gaat grondig te werk met een plamuurmiddel. Het moet 5 uur drogen en hij wil er nog een tweede laag op doen. Dus pakken wij wat spullen en checken in bij het motel met 6 kamers. Even bijkomen op de kamer, douchen en TV kijken. In de pub erbij eten we chicken poutine (patat, kaas, gravy, kip); Gerhard neemt de complete versie poutine heart attack. Het is tevens afhaalsnackbar, de lokale bevolking komt ook eten en gokken. Nu aan een biertje een alternatief plan maken. Morgen kijken of de bus mee kan. Ondertussen hebben we het nog wel naar onze zin, we kijken onze ogen uit.

{flickr photo=20279516318}