Blauwe lucht, dus een prima dag voor een roadtrip. We rijden vandaag de Forgotten World Highway; 151 km, maar veel bochten, dus het kost veel tijd. Eerst doen we boodschappen en gaan we tanken, want dat kan niet onderweg. Na koffie op het terras in Stratford vertrekken we. De route is weer geweldig, helemaal met dit weer. We stoppen vaak bij uitzichtpunten of andere bijzonderheden. Zo zien we een boer met een helicopter zijn land besproeien, met op de achtergrond Mount Taranaki. We komen langs Whangamomona, dat zichzelf tot republiek heeft uitgeroepen, als protest tegen gemeentelijke herindeling. Moesten ze voor een ander rugby team gaan juichen, dat ging te ver. Dus benoemden ze een poedel tot president. Geinig. We lunchen langs de kant van de weg, tafeltje en stoeltjes opzetten en alleen maar beh-geluiden van schapen. 

We rijden verder en gaan bij Nevin’s Lookout kijken, via een hek op het land van een boer. Dat mag, als je het hek maar sluit. Dan pas merken we hoe steil de heuvels hier zijn, maar de schapen hebben er geen problemen mee. In de verte zien we de vulkanen van Tongariro National Park, de toppen in de wolken. Om 4 uur zijn we in Taumarunui, het eind van deze weg. We checken in bij een gezellig kneuterige camping; zo is er een kruidentuintje waaruit je mag knippen. Lekker buiten gezeten in de zon. Opeens begint het vanuit de bergen hard te waaien. Het lijkt wel te sneeuwen met al die witte bloesem. We leggen de spullen binnen, voordat de bui valt. In de keuken is het druk. We komen in gesprek met een Engelsman die in Botswana werkt en veel reist. Als we het zo beluisteren moet Afrika ook op ons lijstje, voor een volgende reis. Het is inmiddels weer droog, maar fris. We zitten nu samen in de keuken, TV aan en boek erbij. Wat een prachtige dag. En wat betreft deze highway, not to be forgotten.