Het heeft vannacht behoorlijk geregend, maar het is vanmorgen gelukkig droog, zelfs blauwe lucht. Wat een verschil met gisteren. Als we klaar zijn rijden we naar Ocean Beach, Mirjam en Coen achter ons aan, op weg naar de gestrande walvissen. Er is veel beter zicht vandaag en het is prachtig op het strand. Bij het visitor centre was gezegd dat het 25 minuten lopen is naar de walvissen, maar dat was 1,5 uur. Onderweg nog een auto op het strand aangehouden met de vraag hoe ver het is. Deze man kon in ieder geval bevestigen dat er walvissen liggen en dat het stinkt. Eenmaal daar is het een bizar gezicht, 22 van die grote beesten op het strand. Alle onderkaken waren eraf gezaagd en ze waren al deels ontbonden. Enorme stank. Zeer indrukwekkend, hoewel we ze liever springend in de zee zien. Heerlijk uitgewaaid de hele ochtend op het strand en lekker gekletst onderweg. Bij het parkeerterrein nemen we afscheid, we zien elkaar vast nog ergens.

We lunchen op een uitzichtpunt boven Strahan. Bij Queenstown doen we boodschappen en zetten we internet even aan, want in de western wilderness was steeds geen bereik. Daar komen we Mirjam en Coen ook weer tegen. We rijden via een zeer bochtige bergweg naar Lake Saint Clair. We staan op een camping bij het meer, maar het lijkt hier meer een bouwput, want ze zijn hier flink aan het klussen. We gooien er een wasje in en zien de andere dutchies ook weer de camping op rijden. Opeens grote paniek; Gerhard is zijn trouwring kwijt. Dus zoeken op de camping, wasmachine stopgezet en alle was uit het water gevist. En ja hoor, onderin de trommel. Pff … mazzel. Door koude vingers met de was eraf gegleden. Volgens Gerhard weer eens tijd om een koekje te eten; gewoon te dunne vingers. We eten in de bus, waarna Mirjam en Coen koffie komen drinken, Deur dicht om op te warmen. Buiten zien we nog een paar keer een quoll; een soort possum met lichte vlekjes. Nu onder liggen we onder een stapel dekens. Geen stroom, dus geen kachel. Wij zijn niet jaloers op onze visite; zij slapen in een tent.