Vanmorgen waren we al erg vroeg op. Het weer is al heerlijk, nog niet zo vreselijk heet. Bij het ontbijt weer dezelfde gasten gezien; we groeten elkaar, want we zijn met zo weinig. Daarna even koffie op het terras. Er was nog een Nederlandse, die Canadese is geworden, die wel om een praatje in haar moedertaal verlegen was. Half uurtje gekletst en daarna back on the road, want weer een behoorlijke afstand af te leggen. Bij het verlaten van het schiereiland wilden ze weer onze paspoorten zien, nu was de buitenkant voldoende.

Aan het eind van het schiereiland ligt wat men hier noemt een Nederlands dorp, gebouwd voor veehouders. Voor ons zag het er niet echt Nederlands uit, want de rode daken bleken van dichtbij geverfde golfplaten te zijn. Bovendien was er een aantal vakwerk muren en dat is eerder Duits. Doorheen gereden, zoals waarschijnlijk alle Nederlanders doen (hoewel men weer keek of men nog nooit een toerist had gezien). Ook nog even gekeken bij de Laguna de la Leche, een meer waar door Cubanen gerecreeerd wordt. Zou een witte gloed hebben vanwege kalksteen, maar dat was nu niet het geval. Gereden naar Remedios, een oud plaatsje. De wegen hier zijn zeer goed, tot 15 km voor Remedios. Wederom flinke hobbels en weggeslagen afvalt. Altijd lastig als je moet plassen en denkt er bijna te zijn. Remedios is een slaperig dorp. Daar in een restaurant met patio gegeten. Was weer een nieuwe Cuba ervaring. Eerst half uur gewacht op een bordje spaghetti met ham en kaas (de kok was drukker met de keukenweegschaal dan met koken) en daarna een nieuwe afrekenmethode. De drankjes gingen in de toeristenvaluta CUC en het eten in de nationale pesos. Wij hebben die laatste niet. Dus even wat discussie in het Spaans, waarna een onwaarschijnlijk laag bedrag in CUC wordt genoemd. Je denkt nog, ik versta het vast verkeerd met mijn steenkolen Spaans, maar het bleek te kloppen 2,10 CUC (nog geen 2 Euro) voor 2 drankjes en twee borden spaghetti. We hebben achteraf gezien wel een asociale tip van bijna 50% neergelegd. Ter plekke wel te grazen genomen door de muggen (die onzichtbaar zijn, je ziet niks, maar we zitten onder de bulten).

Eenmaal in Santa Clara ingecheckt in het enige toeristenhotel; een mintgroene flat in sovjet-stijl waar de kogelgaten van de revolutie nog in zaten. Behoorlijk spartaans einde van de vakantie, want keihard kussen en geen koud water (dus ook niet voor de WC), wel loeiheet water. Leek wel kamperen. Wel lachen natuurlijk. We kwamen voor het Che Guevara monument, maar konden alleen de buitenkant bekijken helaas (bleek onverwacht gesloten). Op de laatste avond van de vakantie uitgebreid gegeten in restaurant Colonial 1878, een tent waarvan de Lonely Planet schreef dat je je tafel moest vasthouden om je biefstuk te snijden, omdat zo taai zou zijn. Dus kip gegeten. En als afsluiting van de vakantie eens (slobber)wijn gedronken. Op het plein was er nog livemuziek en daarna werden er plaatjes gedraaid. Enorm geflaneer, vooral door tieners. Maar er liepen ook gezinnen. Lesley heeft nog een interessant gesprek gevoerd met een meisje van 7; Spaans gaat beter met een slok op.