De Reis, het verslag

To Sum it up: weer een geweldige Amerika-reis.

 

Back home

 1 juli 2006

De laatste dag alweer. Een beetje uitgeslapen. Daarna In Grant Park het Cyclorama bekeken; een groot rond schilderij (zoals Panorama Mesdag, maar dan groter) waarbinnen een schijf waarop je zit wordt rondgedraaid. Met verhaal en belichting wordt de slag om Atlanta uit de Amerikaanse Burgeroorlog uitgebeeld. Inclusief film vooraf en museum achteraf. Erg interessant. Daarna naar het vliegveld en de auto ingeleverd. Op de airport nog gegeten en jezelf “uitgecheckt”, weer door een scan van je 2 wijsvingers en een digitale foto, nu bij een zelf service automaat. Ze willen wel even zeker zijn dat je het land weer verlaat. Daarna een prima vlucht gehad.

 

Breaking news: let’s go to the ballgame

30 juni 2006

’s Morgens naar Atlanta gereden. Daar CNN bezocht. Een enorm pand met allerlei restaurants en winkels. We hebben natuurlijk de Studio Tour gedaan; een tour achter de schermen. Je komt langs de studio’s en ziet live de presentator zitten. Ook wordt uitleg gegeven over de werkwijze (hoe het weer wordt geprojecteerd achter de weerman). Was erg leuk. Daarna door de stad naar The World of Coca Cola gelopen; een soort museum overde history van Coca Cola. Inclusief een proeflokaal waar allerlei bekende drankjes van de firma geproefd konden worden (bijv. Fanta en Sprite), maar ook drankjes die alleen op bepaalde plekken in de wereld verkocht worden (bijv. lychee nut Fanta). Grappig. Amerikanen zijn erg eenkennig; zij vonden die buitenlandse drankjes vies. Wat de boer niet kent …

Na Coca Cola hebben we een hotel gezocht. Daarna weer terug naar de stad voor de baseball game: Atlanta Braves tegen de Orioles. Altijd weer een belevenis. Op het terrein kon je uiteraard eten, souvenirs shoppen, maar voor kinderen ook testen hoe hard je zelf een bal kunt pitchen. Er was bovendien een band. Om 19:30 uur begon de game, natuurlijk met het Amerikaanse volkslied, iedereen staan en pet af. Het was weer een compleet schouwspel met joelen en juichen, zwaaien als je op het scherm te zien bent, zoenen als de kisscamera langs komt en zingen met the seventh inning stretch. Zoveel te zien dat je soms vergeet naar het spel te kijken. Typisch voor de Braves is ook het indianen-muziekje waarop iedereen haie-hoa zingt en met zijn onderarm een hakkend Tomahawk-bijltje nadoet (het teken van de braves). In de categorie lachen en moedoen. “We” hebben gewonnen na ca. 2,5 uur. Daarna nog vuurwerk gekeken.

 

The Smokey’s

  29 juni 2006

Overdag zijn we door het National Park The Great Smokey Mountains gereden. Een practig bergachtig gebied met bomen zover je kunt kijken. Uiteraard even op het hoogste punt gestaan; je moest wel even een trui aan want in de bergen is het een stuk frisser (ca. 17 graden). Dit park blijkt enorm populair te zijn, met meer bezoekers per jaar dan The Grand Canyon. Nooit gedacht.

We besloten te overnachten in Gainsville, een plaatsje ca. 1 uur rijden vanaf Atlanta. Lekker lang bij het zwembad zitten lezen. Daarna op zoek naar een onderbroek. We hadden tussendoor 1 keer gewassen maar kwamen ieder1 onderbroek tekort … Bij Old Navy (een soort luxe Zeeman) geslaagd.

’s Avonds naar de film: de DaVinci Code. Leuke (moeilijke) film. Maar het boek is mooier.

 

Nine to Five

 28 juni 2006

Dollywood-time! Een enorme file naar dit pretpark. Maar door evendoor te rijden en om te keren waren wij slimme Europeanen de Amerikanen te slim af, waardoor voor ons het wachten wel meeviel. Inmiddels stonden we op parkeerterrein F, dus we waren lang niet de eerste. Dollywood is echt een US-pretpark: mooi aangekleed, overal eten, drinken en souvenir-winkels. Je moest met de plattegrond de attracties zelfs een beetje zoeken, tussen al dat geweld. Anders dan in andere pretparken was er ook een Dolly Parton museum met veel beeldmateriaal en jurken met enorme cups. We hebben vooral veel rondgekeken en een paar attracties echt gedaan, want wij zijn niet zo van het wachten (60 minuten wachte voor een ritje van 1,5 minuut). Wel hebben we een water-ride gedaan; met 2 vreemden in een boomstam van een grote waterglijbaan. Vooraf werd de groep gewogen (vanwege veilgheid) en we hadden het idee dat onze groep aan de zware kant was: een dikke opa en oma en wij zijn ook niet maatje piep. Wat blijkt: hoe zwaarder beladen, hoe harder de boot gaat en hoe meer water je onderweg schept. Nat tot aan je onderbroek! Erg lachen. En verfrissend want het was toch erg heet. Een pretpark bezoeken in de US hoort er toch bij.

Daarna overnacht in het iets verder gelegen Gatlinburg. En toeristisch bergplaatsje met een kabelbaan even naar Ober Gatlinburg geweest, een ijshal met restaurant en ski-pistes (nu zonder sneeuw) in de bergen.

We hebben overnacht in een jaccuzi-room; niet per se uit luxe, maar dat was de enige niet-rokerskamer met een kingsize bed. We dachten gewoon een bad met jaccuzi in de badkamer aan te treffen. Maar het bleek een enorme jaccuzi in de slaapkamer te zijn. James Bond is er niks bij. Natuurlijkeven gebubbeld, hoeweldat bij 30+ graden helemaal niet zo lekker is…

 

Cheers

27 juni 2006

De reden om deze kant op te rijden is de Jack Daniel’s fabriek in Lynchburg. Deze whiskeyfabriek ligt in een drooggelegde county, dus je kunt hier geen alcohol kopen. De tour is gratis en goed verzorgd (gericht op goede PR). Interessant om te zien en te ruiken (enorme alcohol/gist dampen).

Daarna richting de Smokey Mountains. Weer een behoorlijke afstand gereden en gestopt in Sevierville, een plaatsje vlak voor Pigeon Forge. Deze plaatsen zijn enorm toeristisch vanwege het nabij gelegen Dollywood, het pretpark van Dolly Parton. Het heeft wat weg van Vegas en Orlando; langs de weg allerlei attracties zoals adventure-midgetgolf, diverse dinnershows. Maar wij hebben gegeten in Olive Garden. Dit is een keten van Italiaanse restaurants. Bij eerdere reizen in de US hadden we the Garden wel al gezien maar er nog nooit gegeten. Was heerlijk (zo’n beetje het lekkerst van de hele vakantie). We hadden een zeer attente ober, die telkens aangaf bij het bestellen dat het een “excellent choice” was en zijn “favorite”. Ja, wij zijn dan ook geweldig …

 

Country Boy

 26 juni 2006

’s Morgens hebben we in Nashville de Country Music Hall of Fame bezocht, waar alle oude countryknakkers te zien zijn en de geschiedenis van countrymuziek. Vooral voor Lesley wel bekende namen, vanwege country-roots in Wateringen. In het museum was er een tijdelijke tentoonstelling gewijd aan Ray Charles; dit is iets meer onze stijl. Na het museum hebben we geshopt in Opry Mills, een enorm overdekt winkelcentrum. Nu zijn we niet zulke shoppers, maar dat is toch altijd een belevenis, zo groots opgezet. Er zat ook een Gibson-gitaarwinkel, waar je kon zien hoe deze gemaakt werden. Nog even een echt USA-detail: omdat de rij voor Strarbucks coffee lang was hebben we even in een massagestoel gezeten: voor een dollar 3 minuten een mechanische massage. Meer leuk dan lekker.

Vervolgens zijn we binnendoor naar het zuid-oosten gereden. Het landschap wordt al aardig heuvelachtig. Tennsesse is een mooie staat om doorheen te rijden. Duidelijk groener maar ook rijker dan de andere staten van deze reis. We hebben overnacht in Tulllahoma.

 

Elvis has left the building

 25 juni 2006

’s Morgens zijn we natuurlijk naar Graceland gegaan. Als je in Memphis bent mag je dat niet missen. Het was nog aardig druk dus het was een uurtje wachten voordat wij naar de mansion mochten. Lekker kitschy, terwijl je alles via headset hoort wat het is. Ja zelfs de King zelf zei af en toe wat. En aan het eind natuurlijk aan zijn graf gestaan. Daarna nog  Elvis auto’s en vliegtuigen bekeken. Al met al ben je er wel 2,5 uur zoet. Een must-see-situation. En lekker verdienen voor de erven van de King …

Daarna naar Nashville gereden (ca. 3 uur). ’s Avonds op naar de muziek. Gegeten in The Wildhorse Saloon (tip van pa en ma Fransdonk), een enorm pand met een paarden thema (paarden overal; aan de muur, op het plafond, aan de bar). Onder het eten werd een line-dance-cursus gegeven, waar vooral veel kinderen aan meededen. Wij hebben het bij kijken gelaten. Na het eten hebben we de kroegen aan Broadway bekeken, waar veel livemuziek was. Wij hebben gekozen voor Robert’s Western World waar een rockabilly bandje speelde.

 

Still got the blues for you

24 juni 2006

In Tupelo hebben we ’s morgens het Automobile museum bekeken. Een enorme hal met meer dan 100 oldtimers (vanaf 1898). En er stond ook een Triumph (uit 1949). Om je vingers bij af te likken.

Daarna onderweg naar Memphis gestopt bij Holly Springs. Daar heeft een Elvis fan Graceland Too van zijn huis gemaakt. Samen met een gezin kregen we een rondleiding door een aantal kamers waar de muren en plafonds vol Elvis posters, postzegels, kaartjes etc. waren gehangen. Deze man doet 24 uur per dag, 7 dagen per week open voor Elvis fans. Hij heeft zijn zoon Elvis Aaron Presley genoemd. Toen zijn vrouw hem liet kiezen tussen de Elvis verzameling en haarzelf koos hij de verzameling. De man had een slecht passend, gebroken gebit in waardoor hij slecht te verstaan was. Ook zong hij nog een stukje Elvis en deed hij nog even de heup-beweging (hij was zeker 65+ en nogal dik, dus niet echt sexy). Al met al een tour van 1,5 uur, waarin hij het vaker over zichzelf had dan over Elvis. We hebben (vooral achteraf) erg gelachen. En de andere mensen bedankt dat zij er bij waren (je zou toch maar samen 1,5 uur naar zo’n man moeten luisteren). Dat vonden zij ook.

Daarna doorgereden naar Beale Street, the place to be in Memphis. Overal live blues muziek en veel mensen op de been. Lekker buiten gegeten bij live muziek.

 

A King is born

23 juni 2006

’s Morgens wilden we in Jackson het oude Capitol State Museum bezoeken, maar dat was dicht, vanwege orkaan Katrina. Dus op weg naar Tupelo via de Natchez Trace Parkway; een National Park in de vorm van een weg, die vanaf Natchez naar Nashville loopt. Het volgt een oude handels- en postroute (1800-1830). Onderweg even een moeras-wandelingetje gemaakt en weer een pop- & mom-mini museum bekeken. Afgeslagen richting Tupelo en daar de Elvis Birthplace bezocht. Museum, kitschy kapel en het 2 kamer-groot-geboortehuis van de King. Geinig, echt een tourist-trap. ’s Avonds voor Amerikaanse begrippen echt gedineerd (net iets meer dan een uur aan tafel) bij Vanelli’s. Erg lekker.

 

Always Coca Cola 

22 juni 2006

In Natchez hebben we het voorlopig laatste plantagehuis gezien: Longwood. Een 8 hoekig huis dat nooit is afgemaakt. We gingen gezellig met de 65+ bustour mee … en waren dus de jongste. Vervolgens naar Vicksburg gereden. Daar hebben we het Coca Cola museum bekeken. Dit was de eerste bottle-fabriek van Coca Cola. Leuke ouwe troepjes, ook weer Kunst en Kitsch-waardig. Na een blik op de Mississippi zijn we verder gereden naar Jackson.

 

FF relaxen

21 juni 2006

In St. Francisville weer een plantagehuis bekeken: Rosedown. Dit huis was nog geheel in oude staat, inclusief meubilair. Daarna weer naar het noorden gereden. Geluncht onder de rokken van Mammy. Leuk ouderwets wegrestaurantje met homemade taarten.

We hebben een motel uitgezocht in Natchez met een lekker zwembad en de hele middag gelezen in de schaduw. Het is hier 35+ graden, met een gevoelstemperatuur van 40 – 45 graden door de hoge luchtvochtigheid.

Gedineerd in Ruby Tuesday. Morgen gaan we weer verder naar het noorden, richting Vicksburg.

Het is nog steeds geweldig: wat een leuk land!

 

On the banks of the Mississippi

20 juni 2006

Weer naar Vacherie gereden voor twee andere plantages langs de Mississippi; Laura in Vacherie voor een prive-tourtje op een Creoolse plantage. Daarna Nottaway, een soort wit kasteel in het plaatsje (hoe kan het ook anders) White Castle, een tourtje met 3 man. Enorm veel feitjes … Maar als je er meer ziet, herken je veel dingen.

Via Baton Rouge naar St. Francisville gereden. We hadden geen zin in een grote stad.

 

Sugar is King

19 juni 2006

Vanuit New Orleans langs de Mississippi naar plantage-land. Hier liggen veel oude plantage huizen. In deze regio zijn veel rietsuikerplantages (geweest). We hebben in Vacherie Oak Alley Plantation bezocht. Een prachtig huis (met tourguide in 19e eeuwse outfit) met een rij 300-jaar oude bomen. Daarna op zoek naar een hotel (viel nog niet mee). We kwamen in Reserve uit. We dachten de middag aan het zwembad met een boek door te brengen, maar kregen een fikse tropische bui met bliksem. Toen hebben we maar een bioscoop opgezocht: de film Garfield. Best aardig; tip: wij zouden wachten tot ie op video uitkomt.

 

The Big Easy

18 juni 2006

’s Morgens zijn we eerst naar Slidell gereden voor een Swamp Tour, een boottocht door het moeras. In de middle of nowhere verzamelen voor de tour van 12.00 uur. Onderweg hadden we weer overblijfselen van houten rivierhutjes gezien en bootjes die door orkaan Katrina op het land geworpen zijn.

Vlak voor de tour viel er een tropische bui met enorme druppels. Dus gingen we met 24 man in plastic poncho + cajunguide Ted op de overdekte boot. We voeren echter zo hard, dat je toch wel nat werd. Later werd het droog. Al snel zagen we aligators. Ted gooide marshmallows om ze naar de boot te lokken. Geen kleine jongens! Helaas kunnen we vanaf deze PC weer geen foto’s erop zetten, dus die kroko-foto’s komen later nog wel. Ted wist veel over het moeras als echte Cajun. De tour duurde 2 uur en vloog voorbij.

Daarna naar New Orleans, the Big Easy. Na wat rondrijden een hotel a la Des Indes gevonden tegen een schappelijke prijs, midden in het French Quarter. Daarna het quarter verkend. Overal live muziek, zowel op straat als in (donkere) kroegen. ’s Avonds op het terras een voorafje bij het ene restaurant gegeten en het hoofdgerecht ergens anders. Ja, doe maar decadent ….

 

Aye, Aye Captain

17 juni 2006

Naar Pensacola en daar het historic village bezocht, een openlucht museum met huizen van 1805 en 1900. Een guided tour met een gekostumeerde tourguide (student geschiedenis). We waren met 4 man in de tour. Erg leuk.

Daarna naar Mobile gereden (gek genoeg spreek je dit uit als “mobiel”). Daar de USS Alabama bekeken, een oorlogskruiser uit 1942. Erg groot en veel te zien. Vooral erg heet; je kunt je niet voorstellen dat ze hier met 2500 op zaten … Er was ook nog een onderzeeer op het droge.

We waren van plan om in Biloxi te slapen; daar zouden casino’s zijn. Deze zijn echter allemaal verwoest door orkaan Katrina vorig jaar. Erg indrukwekkend; alle panden langs de kust staan op instorten of zijn neergehaald. Nu slapen we in Gulfport. We zijn benieuwd hoe New Orleans er aan toe is. Daar gaan we morgen naartoe.

We hebben het nog steeds super naar ons zin. Heerlijk relaxed land met gekke mensen.

 

Op naar Florida

16 juni 2006

Vandaag hebben we veel gereden. Alabama heeft namelijk niet zoveel bezienswaardigheden. Onderweg zijn we gestopt bij Enterprise bij weer een museum met een verzameling lokale spullen. Het geheel werd gerund door een bejaard echtpaar. Of we het gastenboek wilden tekenen, “then they know somebody was here”. Wij waren de tweede deze dag. Het kostte zoveel als we wilden geven. Geweldig, smalltown USA! Daarna door een paar hevige buien met grote warme druppels naar Pensacola Beach, Florida gereden. Een drukke badplaats, een beetje zoals de Spaanse costa. Begin van het weekend, dus best druk. ’s Middags aan het strand bij het hotel gezeten. Ze hebben hier heel fijn wit zand. Vanaf de pier hebben we wilde dolfijnen gezien. Daarna gegeten op een terras aan zee; best uniek want ze eten hier altijd binnen (in de airco).

 

Sweet Home Alabama

15 juni 2006

Vanuit Columbus zijn we binnendoor naar Montgomery. Daar hebben we het Rosa Parks museum bekeken; een museum over een zwarte vrouw die tijdens de segregatie weigerde op te staan in de bus (1955). Was erg interessant. Wij deden de tour tegelijk met een schoolgroep, waarvan een paar zeiden dat ze 12 waren om korting te krijgen. Gerhard zei bij de kassa nog dat wij boven de 12 waren, maar dat had men al gezien… Vervolgens zijn we hier naar het Witte Huis van de Confederatie geweest (het zuiden tijdens de burgeroorlog). Weer een verzameling van leuke oude troepjes.

Doorgereden naar Troy. Daar het plaatselijke museum bekeken: een verzameling van alles wat maar een beetje oud is. Dus typemachines, piano’s, koetsen, medailes etc. In een relatief nieuw land als de USA vinden ze alle oude troep de moeite waard. Wij vinden dat erg grappig; het heeft een hoog Kunst & Kitsch gehalte. In Troy hebben we overnacht.

 

Op bezoek bij Jimmy Carter

14 juni 2006

Vanuit Americus teruggereden naar Andersonville, waar een nationaal park aan krijgsgevangenen is gewijd; hier was tijdens de US bugeroorlog een krijgsgevangenenkamp gevestigd. Erg interessant, zowel het museum als de overblijfselen van het kamp en de massale begraafplaats. En weer een leuk feitjes-praatje van een parkranger. ’s Middags in Plains geluncht. Een mini-plaatsje waar voormalige president Jimmy Carter woont.

Elk winkeltje verkoopt dan ook Carter-souvernirs. Verder hebben ze hier niet veel te doen; in een winkel vertelde de eigenaar de Joke of The day (meerdere zelfs) en kregen we een handje pinda’s (die groeien in Plains). Even een van de jokes: How do you call a cow with no legs? Groundbeef (engels voor gehakt). Daarna gereden naar Columbus, op de grens met Alabama. Vanavond hebben we in de Red Lobster gegeten.

We hebben het erg naar ons zin. Er is zoals altijd in de US veel te zien. Het weer is prima (op wat buien gisteren na): 30+ graden.

 

Georgia on my mind

13 juni 2006

’s Morgens in Milledgeville met een trolleybus een tour van 2 uur, samen met onze prive tourguide Rick en buschauffeuse. Het toeristenseizoen is nog niet begonnen, dus wij krijgen alle aandacht. Onderweg drie oude gebouwen in geweest, met uitgebreide rondleiding en vooral erg veel feitjes. Over zo’n klein stadje valt toch nog veel te vertellen (voormalig State Capitol). Weer binnendoor gereden naar Macon (spreek uit “meeken”, niet Macon van Macon Rouge) en geluncht. Ondertussen begon het te regenen; een uitloper van tropische storm Alberto. Hier waren ze er erg blij mee, want het had al in geen weken meer geregend. Ondanks de regen nog steeds warm weer.

In Macon de Music Hall of Fame bezocht; een interactief museum over de history van muziek (vooral vanuit Georgia).

Ray Charles kwam hier bijv. vandaan. Daarna doorgereden naar Americus.

 

 

Walk that park

 12 juni 2006

We hadden toch wel een beetje een jetlag … om 5.00 uur klaarwakker. Na een uitgebreid ontbijt naar Stone Mountain Park, een recreatiepark rond een grote rots. Met de zwitserse kabelbaan naar boven en naar beneden “gehiked”.

Daarna in het nagemaakte 19e eeuwse dorpje Crossroads geluncht. Vooraf fried pickles (gefrituurde augurk, en ja dat is lekker). en daarna een big salad met een hand tossed roll (een broodje dat de serveerster in 19e eeuwse kleding je toewerpt en dat je moet vangen). Binnendoor naar Madison gereden en daar onze eerste bejaarde tourguide ontmoet in Heritage Hall (een Antebellum huis). Een “tough” lady; tijdens onze prive-rondleiding kreeg ze een telefoontje dat haar dochter een tia had gehad, maar ze meldde doodleuk dat ze customers had (wij dus). Doorgereden naar Milledgeville en overnacht.

 

We zijn er….

11 juni 2006

Het is begonnen, de eerste hamburger is binnen. De reis verliep erg voorspoedig, bijna 9 uur vliegen en 2 films. De douane was weer erg streng. Ze hebben bovendien nu onze vingerafdrukken en een digitale foto. Dat allemaal om alsjeblieft je goede centen uit te mogen geven in de USA… Maar goed, als je eenmaal binnen bent is iedereen vriendelijk; de How are you?’s vliegen je om je oren. Mega-grote airport, dus we hadden goed en wel na 1,5 uur pas de koffers.

We hebben ons laten verleiden tot een grotere auto: een Jeep Grand Cherokee. Loeigrote bak, waarin het zelfs koud is, wat de airco betreft. Groot verschil met buiten, daar is het 37 graden. Na inchecken in het Hampton Inn hotel hebben we een uurtje aan het zwembad gezeten. Daarna naar Wendy’s voor een snelle hap. En nu naar bed, want in Nederland is het ca. 02:00 uur. Morgen gaan we naar Stone Mountain Park, ca. 5 km verderop.

Baby, we can drive your car!

16 Mei 2006

Weer een stapje dichterbij gekomen; de auto is gehuurd bij Alamo. Toch maar geen grote SUV genomen, een midsize ‘gewone’ auto is aanzienlijk goedkoper, zeker in de verzekering.

Let’s go to the ballgame….

14 Mei 2006

Vandaag weer een kleine voorbereiding getroffen. We gaan weer traditioneel naar een honkbal-wedstrijd. Dit keer op 30 juni, Atlanta Braves tegen Baltimore Orioles.

Blogsectie toegevoegd

6 Mei 2006

Als extra service vind je aan de rechterkant een link naar ons weblog. Hier kun je zelf berichtjes achterlaten voor het ‘Happy Couple in the States’.

De vlucht is geboekt

28 April 2006

Het eerste geld is uitgegeven. Met KLM vliegen we direct op Alanta, het feest kan beginnen. Drie weken lekker rondtoeren in het zuid-oosten van de US. Onze favoriete manier van vakantie houden.