Wat een verschil met gisteren; het klaart op en is stralend weer. Voordat we verder naar het Zuiden gaan bekijken we eerst nog 2 plekken op dit schiereiland. Eerst pakken we de prachtige route naar de Krakenes vuurtoren. Het is een smalle weg, maar komt net steeds uit als we een tegenligger hebben, dan is er plek om uit te wijken. Met dit heldere weer kun je ver kijken, prachtig. Daarna rijden we naar de andere kant van het schiereiland, naar Kannesteinen. De weggetjes zijn hier nog smaller. Doel is een rots in zee die van nature zo is uitgesleten, dat het de staart van een walvis betreft. Onderweg turen we al in zee, omdat we een enorme rots verwachten. Bij het eindpunt blijkt de rots aan de kust te staan en veel kleiner te zijn dan gedacht. Toch nog een meter of twee, maar naar ons gevoel meer formaat goudvis dan walvis. Grappig. We rijden terug naar Maloy en pakken daar de ferry.

De route naar Floro is mooi maar inspannend. Ook weer smal, maar omdat dit doorgangswegen zijn rijdt het verkeer veel harder. Extra lastig is dat er vaak geen middenstreep is. Bij elke bocht is et een verrassing of je iemand tegenkomt. Lesley moet als bijrijder naar rechts hangen om alvast om de hoek van de rotsen te kijken. Op de camping eerst maar even genieten van de zon met een drankje. Dan pakken we de fiets naar het stadje. Daar klimmen we nog even naar een uitzichtpunt en eten dan fish & chips op het enige terras dat open is. Terug op de camping zitten we nog tot tien uur buiten, met uitzicht op de rotsen in de avondzon. Heerlijke dag.

Onderweg naar Kannesteinen: