Vroeg op, inpakken en alle papieren voor de grensovergang klaarleggen. We zijn goed voorbereid, maar tijdens de rit naar de grens hebben we altijd een beetje het gevoel of we examen moeten doen. Langs de bergweg naar de grens staan ontzettend veel vrachtwagens geparkeerd. Het is altijd onduidelijk waarom dat is en waarom ze moeten wachten.
Het gebied waar we zitten is een cloud forest. Gisteren was daar niks van te zien, want het was helder. Maar vanmorgen is het meteen duidelijk; mist en regen. En dat maakt dat de 23 kilometer dirtroad van gisteren met hier en daar een modderige plas is veranderd in een avontuurlijke pad met blubber.
Ook als het warm is slapen we gewoon weer goed. 's Morgens meteen lekker naar buiten. Na het ontbijt zitten we nog aan een kopje thee, als eigenaar Axel crackertjes komt brengen met bakjes smeerkaas en Guabaya jam. Wat aardig. We zitten in de schaduw lekker te internetten en skypen. En we lezen ons helemaal suf; zo'n 2 boeken per week.
Vanmorgen als we aan de thee zitten komt Axel weer wat brengen: een thermoskan koffie en koekjes. Leuk, zeg. We pakken in en vullen de watertank. Axel gaat weg met de auto, dus hij komt gedag zeggen. Allebei krijgen we een hug. We geven een klompje, want hij is zo gastvrij. Daar is ie helemaal verguld mee.
Na het ontbijt rijden we de bus vanaf het braakliggende terreintje naar de ingang van de camping verderop in de straat. Eerst even internetten met een bakkie koffie op onder de palapa met uitzicht op zee. De douche is ommuurd, maar zonder dak. We maken daarna een strandwandeling langs de wilde golven.
We blijven nog een dag bij Lago de Apoyo, dus installeren we ons na een duik in het meer al vroeg in de strandstoelen. Het water is 27 graden, het hele jaar door. Het is eigenlijk geen meer, maar een met water gevulde krater van een uitgestorven vulkaan. Het is mooi weer en er is veel te zien.
's Morgens nemen we afscheid van Connie en Shamyl. Zij gaan al verder, wij moeten nog wat klussen. In het bovenkastje van de keuken hebben we weer stukjes plastic gevonden en dat betekent dat de haken waaraan de kast hangt het binnenkort begeven. Preventief klussen dus. Het is enorm zweten, want het is heet.
We zijn al vroeg op, dus besluiten we ook vroeg naar Volcan Mombacho te gaan. Deze vulkaan ligt op een kwartier rijden van Granada. Vanuit de stad hebben we gisteren de voet van de vulkaan al gezien; de top was verborgen achter de wolken. Ook vandaag is het flink bewolkt. Bij de ingang van het park parkeren we en kopen we kaartjes.
's Morgens hangen we nog wat rond op de camping. Niet zo'n haast, want we hoeven ons pas om 3 uur te melden voor de ferry. De was hangt nog te drogen onder een afdak, als Lesley het gaat ophalen. Bij de vraag wat het wassen kost, mag je het zelf bepalen. Schattig. We hangen de kleren die nog niet helemaal droog zijn op in de bus.
's Morgens lopen we een rondje door Moyogalpa, de grootste plaats van Ometepe. Het zijn maar een paar straten. Bij het kantoor van de ferry informeren we of er plaats is op maandag. En wat het kost, na het eerdere gedoe rond de prijs. Als we de rekening van de heenweg laten zien, krijgen we dezelfde prijs terug, zegt de dame.
Flickr album: Panama 2016 Flickr album: Costa Rica 2016 Flickr album: Nicaragua 2016 Flickr album: Honduras 2016 Flickr album: Guatemala 2016 Flickr album: Belize 2016 Flickr album: Mexico 2015 - 2016 Flickr album: USA 2015 part 2 Flickr album: Canada 2015 Flickr album: USA 2015
Campsites De Bus Selfie-time